Μπήκα σπίτι το Σάββατο το μεσημέρι . Βγήκα Δευτέρα το πρωί ουσιαστικά ,αν εξαιρέσεις τις όχι ιδιαίτερα μεγάλες βόλτες με τον σκύλο . Καθάρισα , μάζεψα , ταχτοποίησα , ξάπλωσα ,είδα σειρές, αφιέρωσα χρόνο στους δικούς μου , απάντησα το τηλέφωνο είτε για δουλειά , είτε για να πω ευγενικά σε φίλους πως έχω ήδη κανονίσει και δεν θα μπορέσω να κάνω κάτι απόψε ή αύριο .
Σήμερα που ήρθα ξανά σε επαφή με την ανθρώπινη ράτσα τα ίδια σκατά . Ο ένας παράπονα , ο άλλος να σε κλέψει όσο τον παίρνει ,ο άλλος να σε εκμεταλλευτεί , ο τρίτος να κρεμαστεί από τους όρχεις σου και να κάνει bungee jumping . Τραβάω το πρόσωπό μου σε ένα χαμόγελο Fiona Wallice από το web therapy ,κρατάω την γκρίνια μου για το blog .Τελικά δεν χρειαζόμουν διακοπές από την δουλειά μου , χρειάζομαι διάλλειμα από τους καλούς συνανθρώπους μου ,από την γκριμάτσα που έχω στο πρόσωπό μου και από τον σταθερά ευγενικό τόνο στη φωνή μου .
...that they forgot to bomb
Come, come, come - nuclear bomb
Αγαπημένε, κάνε υπομονή! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή