Always chained to somewhere

Twisted leg in iron and plaster
Dragging 'round and 'round


Τις τελευταίες χ μέρες ( όπου χ βάλε ,να έχει ),συμβαίνει κάθε μέρα κάτι που να με χαλάει . Σαν να πετυχαίνω κάποιον στο δρόμο (εκεί βασικά με πετυχαίνουν ) και να βάζει στόχο να μου χαλάει την μέρα . Την μια θα απειλήσουν με φόλα τον σκύλο , την άλλη εμένα για να ξεκουμπιστώ με το σκατόσκυλο πριν με λιώσει στο ξύλο , την τρίτη θα είναι κάποιος που του είπε κάποιος κάτι για μένα , μετά η αδελφή μου θα φερθεί σαν να είμαστε ξανά δημοτικό , ένα γείτονας θα κάνει παρατήρηση για φασαρία και μετά θα αρχίσει από το πουθενά τα κοσμητικά , ένας θα μου ζητήσει εξηγήσεις για την δουλεία …


Δεν είναι κάτι σοβαρό . Δεν είναι κάτι ουσιώδες ,είναι άνθρωποι γύρω μου που τους νιώθω δυστυχισμένους ,έτοιμους να ξεράσουν τα νεύρα τους σε ότι βρουν μπροστά τους . Όταν είχα την ζωή μου πιο πολύ σε τάξη ,κοινώς όταν δεν ήμουν σπίτι – δουλειά – σπίτι , το αντιμετώπιζα πιο εύκολα. Βασικά και τότε με χάλαγε , αλλά είχα να λέω πως γυρνάω σε ένα ζεστό κρεβάτι . Τώρα τα βλέπω όλα σχετικά πιο μουντά , με μαύρες πινελιές από τον μαλάκα της ημέρας.


Έχω καιρό να γράψω ,δεν μου χρειάστηκε. Τώρα θέλω να γκρινιάξω την αδικία – θέλω να γκρινιάξω για αυτά που ουσιαστικά δεν φταίω και πληρώνω (και όσο φταίω και πληρώνω ) .


Can I ever be unfettered
Free as she is front of them all
Or must I stay and eat my own skin
Like the lion in the cage