Είμαι στο γυμναστήριο και τρέχω .Μου τελειώνει η μπαταρία από το mp3 ,άλλη μια μικρή τραγωδία για την ημέρα (έχουν προηγηθεί 3-4 μικρές και μια μεγάλη) . Τώρα θα αναγκαστώ να παρατηρήσω το περιβάλλον μου , να δω τον χώρο που μοιάζει σαν παιχνίδι τύπου τέτρις – πόσα όργανα μπορείτε να στοιβάξετε σε χ τετραγωνικά ; - να δω τον γυμναστή να πηγαίνει πέρα δώθε μέσα στην βαρεμάρα ,με το μπρίο και ζωντάνια zombie και βάλε , να δω και την διπλανή φοιτητριούλα που τρέχει και αυτή να προσπαθεί να μου πιάσει κουβέντα . Από όλα αυτά προτιμούσα την συντροφιά της κ. Hyvonen .
Φυσικά είναι και λίγο που δεν θέλω να μιλήσω σε άνθρωπο , τα απολύτως απαραίτητα . Εδώ είναι το θέμα , από μια βαρετή κατάσταση που είχα ,εστω με την εθνική κατάθλιψη , έφτασα να έχω πολλά μαζί . Σαν κάποιος να πάτησε το κουμπάκι “drama” . Δεν θα τον βρω τον ακατανόμαστο ; Θα του δείξω εγώ.
Drama!
Αγαπητέ blogger
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά με συγκίνησε ο τρόπος γραφής σας και παρότι δεν σας ξέρω, έχω αρχίσει να σας εκτιμώ.
Βρήκα τον ιστιότοπό σας τυχαία διαβάζοντας στο ίντερνετ. Είμαι γοητευμένος από την γραφή σας, σας διαβάζω ανελοιπός και ανυπομονώ τη μέρα που θα δώ την καινούργια καταχωρησή σας. αν και μερικές φορές νομίζω οτι εισχωρώ στα προσωπικά σας με το ΅παιδί¨
Θα χαρώ πολύ να σας γνωρίσω πάντως μακάρι και από κοντά. Να ξέρετε μένω κέντρο στο Γκύζη
το όνομά μου είμαι Αλέξης Μποτονίκος.
Να ξέρετε ότι δεν έχω πρόθεση ούτε να σας προσβάλλω ούτε να σας ενοχλήσω απλώς έχω μια ευγενική και καλλιτεχνική φύση και γοητευμένος από τον λόγο σας θα ήθελα να σας γνωρίσω από κοντά. Σας παρακαλώ αν θέλετε δώστε μου μια ευκαιρία γράφοντας το όνομα μου στο επόμενο blog σας έστω και στο άσχετο δινοντάς μου ελπίδα και θάρρος.
Σε ευχαριστώ πολύ