For an unspoken count of years

For an unspoken count of years
will you lay dormant inside my heart
But worry not my trusted peers
for it is not long we shall be apart


Και μπήκε η άνοιξη , όμορφες μέρες και νύχτες. Είχα κλειστεί στην ρουτίνα μου , μάλλον από φόβο μην χάσω ότι έχω αποκτήσει τους τελευταίους μήνες , και δεν είχα πάρει χαμπάρι πως είχα αρχίσει να είμαι μίζερος. Μέχρι και εδώ τσιγκουνευόμουν τα λόγια μου ,ούτε ένα post τόσο καιρό. Βυθιζόμουν στη ρουτίνα , και άφηνα τις μέρες να με παρασύρουν χωρίς καμία αντίσταση .


Αλλά άνθισαν οι νεραντζιές και ξαφνικά ξύπνησα . Σήμερα μου προκαλεί έκπληξη πόσο είχα αφεθεί σε τόσο λίγο χρόνο (και που έκαναν οι γύρω μου υπομονή όσο είχα ενταχθεί στο cast του walking dead ) . Και ξαφνικά δίαιτες , βόλτες και ένας σκυλάκος που υιοθέτησα και ψάχνει όνομα (η γάτα μου καταστρώνει ήδη περίτεχνα σχέδια δολοφονίας , είμαι σίγουρος).


What am I to do on days like these
when I’ve lost all my comedy
I sit here and wait for the cooling breeze
to take me back to my family