We float.

We wanted to find love
We wanted success
Until nothing was enough


Κάπου ανάμεσα σε επικήδειους για τον προαναγγελθέντα θάνατο της Winehouse και τα μπάνια του λαού έκλεισα ένα ακόμα κεφάλαιο ,έφτασα στα βαρυασήμαντα 31. Χωρίς οργάνωση ,χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πλάνο , χωρίς dramah! (ούτε καν έγραψα εδώ !) και , ομολογώ, με κάμποση αγάπη γύρω μου . Πήγα θάλασσα ,κέρασα τους φίλους μου , βούτηξα στο νερό , άφησα το κύμα να με παρασύρει ενώ επέπλεα έτσι για να έχω και μια όμορφη εικόνα για το πώς θέλω τα πράγματα.


So will we die of shock?
Die without a trial
Die on Good Friday
While holding each other tight
This is kind of about you
This is kind of about me
We just kind of lost our way
But we were looking to be free


Είναι κρίμα να πεθαίνεις στα 27,ειδικά αν είναι να μιλάει για σένα όλος ο τύπος καλοκαιριάτικα (και να ξεθάβουν τος επικήδειους που έμοιαζαν έτοιμοι από καιρό ). Και είναι ωραίο να επιβιώνεις μέχρι τα 31 ,ειδικά αν τα καταφέρνεις καλύτερα από ότι περίμενες (πατ- πατ στην πλάτη , χάιδεμα στο κεφάλι ,καλό παιδί, μπράβο ).


But one day we'll float
Take life as it comes

Ain't no time to fall to pieces

I hear the rapture's comin'
They say He'll be here soon
Right now there's demons crawling all around my room



Ξεκίνησα να γράφω σε ένα άλλο blog ( wwww.serialquoter.blogspot.com )αποκλειστικά για σειρές και για tv . Είναι πολύ πιο εύκολο , και σχετικά πιο ευχάριστο από να αναλύω την κάθε μικρή μαλακιά της ζωής μου .


Όχι τίποτα ιδιαίτερο δηλαδή ,αλλά έτσι σε δουλειά να βρισκόμαστε. Και επειδή είναι κάτι εύκολο και καινούργιο ξερνάω post με ευκολία ,το δύσκολο φαντάζομαι είναι να γράφεις για καιρό ,για τους ίδιους χαρακτήρες και τις ίδιες καταστάσεις. Κατά έναν τρόπο είναι αξιοθαύμαστοι οι σεναριογράφοι σαπουνόπερας , δεν είναι εύκολη η δουλειά τους.


Το τραγούδι είναι σχετικά άσχετο επίσης , αλλά φαίνετε το κεφάλι μου (σχεδόν). Δεν θα καταλάβω αυτούς που κάθονται και ηχογραφούν μια συναυλία αντί να την απολαύσουν ,αλλά οκ. Κάπως έτσι προχωράμε ολοταχώς για τα σημαντικά του καλοκαιριού – στο μέλλον έχουμε μπάνια, γενέθλια ,ολιγοήμερες διακοπές , χρεοκοπίες και λίγο από καλοκαιρινή σαπουνόπερα με 30 somethings .


O, Children
This is where they come to take me away-
From here
I don't know what they mean

When the day is long and the night, the night is yours alone,

Sometimes everything is wrong.
Now it's time to sing along


Εσύ έχεις δύσκολο αφεντικό . Μέρος της εβδομαδιαίας επικοινωνίας είναι σχετικά με πόσο θες να μην τον ξαναδεις. Εγώ πάλι δεν έχω ένα αφεντικό ,έχω νιώθω χίλια ,και πάνω από όλα ένα κινητό που πρέπει πάντα να είναι ανοιχτό .Και αυτοί που έχουμε πάνω στα κεφάλια μας γίνονται όλο και πιο περίεργοι με τον καιρό και με την κρίση. Και κάθε φορά σκέφτομαι πως στο χειρότερα πάμε στο χωριό μου να ζήσουμε εκεί με τις ελιές μας, τον κήπο και το σκυλί . Όχι πώς θα το κάνουμε, αλλά έτσι ηρεμώ. Και γελάω λίγο ,δεν νομίζω πως θα μπορούσες ποτέ να προσαρμοστείς εκεί.


Hold on, hold on, hold on, hold on, hold on, hold on

Keep on lifted

Don't be afraid when you
Walk through the dark
Just when you feel that
Your day fell apart


Πριν δώδεκα χρόνια περίπου πέρασα λοιμώδη μονοπυρήνωση . Πέτυχα όλες τις επιπλοκές που έχει το βιβλίο και έμεινα ένα μήνα νοσοκομείο. Ανάμεσα στον πόνο την ανορεξία και τον ύπνο ,το μόνο που έκανα ήταν να βλέπω mtv και να καθησυχάζω την μάνα μου που πίστευε πως τώρα με χάνει. Ένιωθα πολύ αδύναμος και πονούσα πολύ όταν έπρεπε να φάω. Σχεδόν συνέχεια είχα στα αυτιά μου το discman μου , το είχε κερδίσει η αδελφή μου σε διαγωνισμό των “goodys” (πόσο 90ς ;). Δεν είχα πολλά cd μαζί μου , έπαιζα συνέχεια το “Peace” των Eurythmics και το «Nightlife” των Pet shop boys.


Δεν ψόφησα τελικά (αν και από ότι μου είπαν οι θεράποντες το προσπάθησα ). Όταν φτιάχνω οποιαδήποτε συλλογή με τραγούδια θα βάλω τραγούδια από το “peace”. Κάποιο θα έχει το mp3 player , το κινητό ,το pc . Να πέφτει στο random ,όπως έπεσε πριν 15 λεπτά , να θυμάμαι όλη εκείνη την ιστορία (oh I can smile about it now but at the time it was terrible), πώς ήμουν στα 19 μου, και να λέω «υπάρχουν και χειρότερα βρε» .


Stay strong
Keep holding on
Clear skies ahead and the dark day is done
Keep on lifted

Days Will Pass

Here we are alas
How our days have come to pass


Στα πρώτα πέντε λεπτά στην παραλία είχα βρει ξανά τον εαυτό μου. Είχα βάλει τα ακουστικά μου ,είχα πιάσει το βιβλίο ,το διάβαζα λαίμαργα και άφηνα τον ήλιο να με ψήσει. Είχα ξεχάσει το άγχος όλης της εβδομάδας. Είχα ξεχάσει την Τετάρτη , είχα ξεχάσει την Πέμπτη που με ξύπνησαν στις 7 με το «μα καλά γιατί δεν έχετε ανοίξει ακόμα;» ,και την Παρασκευή που με είχαν στην τσίτα και ήρθαν όλοι τελευταία στιγμή . Στα είκοσι λεπτά με είχε πιάσει ο ύπνος .Κάθε χρόνο στο πρώτο μπάνιο (του λαού) με πιάνει , μου εξασφαλίζει μαύρισμα τύπου «ξεχασμένο από την μια μεριά τοστ».


Είναι πολύ μεγάλο πράγμα να έχεις κάποιον να σε παίρνει από ο χέρι , να σε αφήνει να ανασάνεις λίγο ,να σου θυμίζει πως υπάρχουν και άλλα πράγματα (πιο σημαντικά).


hey brothers
sisters
lovers
you are all i need